Bóg kocha świat!
Często zastanawiamy się, jaki sens ma historia zbawienia? Jaki jest zamysł Boga wobec wszystkiego, co dzieje się na ziemi? Czy Bóg w ogóle się tym interesuje? Dzisiejsza Ewangelia odpowiada na te rozterki ludzkiego serca. I czyni to w sposób niezwykle jasny i przejmujący. Pan Jezus w rozmowie z Nikodemem objawia zamysł Boży wobec świata i każdego człowieka. Bóg kocha świat! Do tego stopnia, że posyła swego Syna Jednorodzonego, aby każdy, kto przyjmie Go z wiarą, mógł mieć życie wieczne. By się to mogło dokonać, potrzeba (greckie dei oznacza ‘konieczność’), aby Syn Człowieczy został wywyższony na krzyżu, jak kiedyś Mojżesz umieścił na Boże polecenie miedzianego węża na palu. Obok tej drogi zbawienia przez krzyżową ofiarę Jezusa Chrystusa istnieje też możliwość potępienia. Dzieje się tak wówczas, gdy człowiek odwraca się od Boga przez zło, które czyni, i zamiast światła miłuje ciemność.
Panie Jezu, choć jestem człowiekiem grzesznym i słabym, to jednak pragnę Twojego zbawienia, do którego mogę mieć dostęp tylko przez Twój krzyż. Niech Twoja ofiarna miłość oczyści mnie z mojej winy. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Często zastanawiamy się, jaki sens ma historia zbawienia? Jaki jest zamysł Boga wobec wszystkiego, co dzieje się na ziemi? Czy Bóg w ogóle się tym interesuje? Dzisiejsza Ewangelia odpowiada na te rozterki ludzkiego serca. I czyni to w sposób niezwykle jasny i przejmujący. Pan Jezus w rozmowie z Nikodemem objawia zamysł Boży wobec świata i każdego człowieka. Bóg kocha świat! Do tego stopnia, że posyła swego Syna Jednorodzonego, aby każdy, kto przyjmie Go z wiarą, mógł mieć życie wieczne. By się to mogło dokonać, potrzeba (greckie dei oznacza ‘konieczność’), aby Syn Człowieczy został wywyższony na krzyżu, jak kiedyś Mojżesz umieścił na Boże polecenie miedzianego węża na palu. Obok tej drogi zbawienia przez krzyżową ofiarę Jezusa Chrystusa istnieje też możliwość potępienia. Dzieje się tak wówczas, gdy człowiek odwraca się od Boga przez zło, które czyni, i zamiast światła miłuje ciemność.
Panie Jezu, choć jestem człowiekiem grzesznym i słabym, to jednak pragnę Twojego zbawienia, do którego mogę mieć dostęp tylko przez Twój krzyż. Niech Twoja ofiarna miłość oczyści mnie z mojej winy. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
W Kościele katolickim IV Niedziela Wielkiego Postu nazywana jest niedzielą Laetare (niedzielą radości). Jej nazwa pochodzi od słów Antyfony na wejście „Laetare, Jeruzalem: et conventum facite” (Raduj się, wesel się Jerozolimo).
W niedzielę Laetare w czasie Mszy św. używa się szat liturgicznych koloru różanego. Używa się go jeszcze tylko raz w ciągu roku liturgicznego - w III Niedzielę Adwentu, zwaną niedzielą Gaudete.
Tradycja niedzieli Laetare sięga początków chrześcijaństwa. Zanim ustalono 40-dniowy post, czas pokuty rozpoczynał się od poniedziałku po IV niedzieli dzisiejszego Wielkiego Postu. Niedziela Laetare była więc ostatnim dniem radości.