Czystość serca
Można zachowywać przepisy Prawa, przestrzegać norm społecznych, a w sercu być daleko od tego, co jest dobre i szlachetne. Faryzeusze i uczeni w Piśmie przykładali dużą wagę do zachowania Prawa, tradycji i zwyczajów. To wszystko samo w sobie jest dobre, ale niewystarczające. Zarzucają uczniom Jezusa, że spożywają posiłek nieumytymi rękami, co było uchybieniem wobec tradycji. Jezus odpowiada im bardzo surowo, cytując proroka Izajasza: „Ten lud czci Mnie wargami, ale jego serce jest daleko ode Mnie” (por. Iz 29, 13). Jakże to smutna ocena! Przed Bogiem nie da się ukryć tego, co jest wewnątrz. Psalmista wyraził to bardzo dobitnie: „Przenikasz i znasz mnie, Panie. Wiesz, kiedy kładę się i wstaję, i czytasz z daleka w moich myślach” (Ps 139, 1-2). Przed Bogiem należy stawać w pokorze ze świadomością swojej słabości, pamiętając, że ludzkie serce – choć powołane do bliskości ze swoim Panem – może stać się źródłem wielkiego zła.
Panie Jezu, przenikasz mnie swoją łaską. Proszę Cię, uchroń mnie przed fałszywą pobożnością, która dba o to, co zewnętrzne, a zapomina o czystości serca. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Wprowadzenie do liturgii słowa
Prorok Jeremiasz został poddany próbie, stał się pośmiewiskiem, a ludzie nie chcieli go słuchać, wypełnił jednak wiernie swe powołanie prorockie. Chrystus przyjął drogę cierpienia i krzyża zbawiając ludzi swoim pokornym poddaniem się woli Bożej. Chrześcijanie, idąc wiernie drogą wskazaną przez Chrystusa, składają ofiarę swego życia i rozumnie wypełniają wolę Bożą.
Źródło: https://liturgia.wiara.pl/doc/420510.XXII-Niedziela-Zwykla