W poniedziałek 27.11.2023 r. kontynuujemy  Nowennę ku czci Niepokalanej Objawiającej Cudowny Medalik, czyli 9-cioletni okres przygotowań do 200. rocznicy tychże objawień, jakie miały miejsce w Paryżu w 1830 r.  Łaski spotkania z Niepokalaną dostąpiła seminarzystka Katarzyna Labouré ze zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia.  Najbardziej zaś znanym owocem owego objawienia stał się Cudowny Medalik, znany z niezliczonych łask, uzdrowień, ocaleń i nawróceń – stąd w krótkim czasie zaczęto nazywać go cudownym. Rodzina św. Wincentego a Paulo, Księża Misjonarze, Siostry Miłosierdzia i związane z nimi Stowarzyszenia, pragnie ową Nowenną wyrazić najpierw wdzięczność naszej niebieskiej Matce za dar Jej nawiedzenia wspólnot założonych przez Ojca ubogich św. Wincentego a' Paulo. „Cudowny Medalik: to znak z nieba i drogowskaz do nieba”.  To hasło wyraża istotę objawienia i woli Niepokalanej względem świata.

Królestwo do wzięcia

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zaprasza nas, abyśmy wzięli w posiadanie królestwo przygotowane dla nas od początku świata. Jesteśmy zaproszeni nie po to, by być gośćmi, ale do królowania! Jak mamy to czynić? Jezus jest Królem królów i Panem panujących. On pragnie królować w naszym życiu. Zaspokajać nasz głód prawdy i sensu życia, pragnienie miłości. Nosi nas w swoim sercu, ilekroć tego potrzebujemy, okrywa łaską nasze ubóstwo, troszczy się o nas w chorobach i cierpieniach, uwalnia z niewoli grzechu. Królować z Jezusem to kochać jak On: zaspokajać głód i pragnienie, chronić od zimna, dawać schronienie, okazywać troskę, nieść nadzieję wolności.

Panie Jezu, pragnę kochać bliźnich przez konkretne działanie, wybory, słowa, czyny. Wierzę, że wszystko, co robię dla innych, czynię dla Ciebie. Bądź Królem i Panem mojego życia. Amen.

Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023

ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła

Czcigodny Księże Proboszczu!

Dziękuję pięknie za zdjęcie oryginalnego ołtarza. Przywołało mi ono wspomnienie z procesji Bożego Ciała w Przewozie w 1964 r. Procesji szła wtedy z kościoła ulicą Kościelną w stronę pomnika poległych żołnierzy, następnie skręcała w lewo w kierunku Potoku, mijała szkołę i za domami  skręcała w lewo w polną drogę okalającą park (po prawej stronie było pole obsiane żytem), potem dalej wzdłuż fosy do ulicy wyjazdowej do Sobolic i znowu w lewo do kościoła.